တင့္ထူးေ၀ဆာ။ ပန္းေဗဒါ သို ့

ထြ႗္တန္ေဆာင္။ ပန္းျပႆာဒ္။
လွေခါင္မဥၨဴ။ စံတူ မနွိဳင္း
လွိဳင္းၾကမ္း ေပၚရပ္။
မားမား မတ္ေစ။
မုန္တိုင္း မေၾကာက္။
ေလာကဓံေအာက္မွာ။
လွျခင္း ျပည့္စံု၊
အလွ ဂုဏ္တင့္၊
ေဗဒါပြင့္။

ႏြံထဲ ေပါက္ေပါက္
ေရဆိုး ေသာက္လည္း
ရွင္းသန္ ့အဆင္း၊
တင့္တယ္ျခင္းစံု။
ပန္းအာမံုပြင့္၊
ေနျခည္ တင့္ခ်ိန္၊
မငံုတ၀င့္၊
ငံုတလင့္ျဖင့္
ရြန္းပလန္းဆန္း
ေဗဒါပန္း။

လွိဳင္းၾကြ ခ်င္ၾကြ။
ဒီ ထခ်င္ ထ။
မုန္တိုင္း က်ေစ။
ဘယ္ေတာ့ မျမဳပ္။
ေခါင္းေမာ့ ထားေစ။
ေရေပၚ၌ အျမဲတေစ။

တပင္ကို ဖ်က္
နွစ္ပင္ တက္
သားတက္ ပြါးေစ။
လတာျပင္ေၾကာ။
ေဗဒါေတာ။

ေသာင္နဲ ့ကမ္းစပ္။
ျမစ္ကမ္း၊ ကန္ေရ။
ေခ်ာင္း၊ ေျမာင္း အႏွံ ့။
စၾကၤာျဖန္ ့ေန။

ဘယ္ဘဲ ေနေန။
ဘယ္ဘဲ ေရာက္ေရာက္။
ဘယ္ဘဲ ေျမာေျမာ၊
နဒီေၾကာ၀ယ္။
အလွေ၀ျဖာ။ ငါးခိုလွဳံရာ။
ဘံုရိပ္ ဆာယာ။ ခရမ္းျပာ ၀င့္။
ပန္းေဗဒါ ပြင့္။
ေရ၌ တင့္သည္။
အံခဲ..ဇာနည္ေဆြ တကား။
သင္ ဘဲဲ..ျမန္္မာေပ တကား။

မသဒၶါ (၁၂။၆။၂၀၀၇)။
မေဗဒါေလာ၊ ကိုေဗဒါေလာ မသိေသာ္ျငား..အမွတ္တရ ကဗ်ာေရးေပးလိုက္ပါသည္။
အားမာန္အျပည့္ ႏွင့္ ေရာက္ရာ က်ရာ.ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္နိုင္ပါေစ။ မသဒၶါ လုပ္နိုင္ခဲ ့ျခင္း ေၾကာင့္ အားလံုး လည္းလုပ္နိုုင္ၾကမွာပါ.။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ေစခ်င္ပါသည္။