ဆုေပး နဲ ့ဒဏ္ေပး။ မင္းၾကိဳက္ရာေရြး

ဆပ္ကပ္ထဲက ေခြးကေလး
မီးကြင္းထဲဲ ျဖတ္ေျပး။
လူေတြ လက္ခုတ္တီးၾက။
ေခြးကေလး..အစာတစ္ခြန္ ့ရ။
ေခြးထိန္း မိန္းမထံမွ။
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ခုန္ခ်င္.
အစာဆု ထပ္ေပးလွ်င္။

ေရကန္ထဲက လပိုင္ေလး
ရွီ ြကနဲဆိုဂ်ြမ္းလွန္ထိုးေပး
လူေတြ ၾသဘာေပးၾက။
ငါးကေလး.. တစ္ပို္င္းရ။
လပိုုင္ထိန္း မိန္းမထံမွ။
ဂ်ြမ္းေနာက္တခါထိုးခ်င္.
ငါးကေလးေတာ့ ထပ္စားရရင္။

ဆုေပး နဲ ့ဒဏ္ေပး
လာဘ္မစားေၾကး။
ေကာင္းတာလုပ္ရင္္ ဆုရ။
မေကာင္းတာလုပ္ရင္ ဒုုတ္ခ်က္က်။
ယေန ့တိုင္အျမစ္တြယ္တဲ့ စံနစ္။
မွန္ကန္ေသးတာျဖစ္မယ္။

ေကာင္းတာ လုပ္ရင္၊ ေကာင္းနံမည္ထြက္။
ဆိုးတာလုပ္ရင္၊ ဆိုးနံမည္ထြက္။
အေကာင္း အဆိုးဟာ၊
မင္းလုပ္သမ်ွ အေပၚ
ႏြားေျခရာ ေနာက္၊
လွည္းဘီးလိုက္သလို
ထိုပုဂၢိဳလ္ ေနာက္သို႔ ၊
ျပဳျပဳဘူးေသာ၊ အကုသိုလ္ကံ
အျမဲမွန္မွန္၊ လိုက္ပါေနျပန္၏။

ကိုယ္ဖာသာ၊ ကုိယ္အမွတ္ေပး
ဆုရေရးက၊ လူညံ့အလုပ္။
ကိုယ္ေတာ္တယ္၊ ကိုယ္ေျပာ
နတ္သံေနွာ တာလည္း။
ၾကာၾကာလာ၊ ေပၚတယ္အပုပ္။

လူဆိုတာ ပါးစပ္ပါ။
ကိုယ္မွန္တယ္၊ ေျပာၾကတာဘဲ။
ႏွစ္ရွည္လစား။ အမွားနဲ ့အမွန္။
အျဖဴနဲ ့အမည္း။ သဲသဲကြဲကြဲ။
ဖြတ္ထြက္ခါမွ၊ သိရ..ဒါ ေတာင္ပို ့ပါဘဲ။

ျမန္မာ့စစ္အစိုးရ..လက္ဖ်ားခါရ ကမ ၻာက
ဆုေပးလည္းမရ၊.ေခ်ာ့ေရးလည္းမလွ။
မ်က္ရည္ကလယ္၊…အဟင့္ အဟင့္။
ေျပာသမွ် သူအျပစ္မဲ့
တျခားလူေတြက၊ လာလာဖဲ့ေနတယ္တဲ့။
ေနာက္ေတာ္ပါးတရုပ္ၾကီး..ေရွ ြသြားျဖီးျဖီး.
“ ၀ လူမွ အမွန္” ။
ဖားတယ္ေလ။ သူဆီက gas ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳ၀ယ္ရန္။
နံေဘးကရုရွား။ လက္ေထာင္ျပၤီးျပလိုက္။
“ က်ဳပ္လူဘဲ ေကာင္းတယ္"
က်ဳပ္ဆီကသာ၊ န်ဴကလီယားေပါင္းဖို၀ယ္
ပ်က္ခါနီးမို ၊ ့ေစ်းေလ်ွာ့ေရာင္းမယ္။

UN က ခ်င့္ခ်ိန္ေတြး၊
အင္း၊ ေခ်ာ့ေရးေတာ့၊ တယ္မလြယ္။
မုန္ ့ေၾကြးလို ့မရမဲ၊့ ဗမာစစ္အစိုးရ။
မၾကာခင္..ဒုတ္စာလာရျပီေပါ့
ေၾကာက္လွပါျပီ..ဗ်ာ ဗ်ာ့၊
လာ လာ ေက်ာမေကာ့ မျပနဲ ့။
ေနာက္ အဆစ္တစ္ခ်က္၊
မင္း အပိုရသြားမယ္။

ဆုယူမလား..ဒဏ္ယူမလား..
အခ်ိန္ရွိတုန္း စဥ္းစား။
မုသားပိုပို..အညုအႏြဲ ့ေတြနဲ ့၊
မယားငယ္ခ်ြဲ၊ လာလာ မခ်ြဲမေနနဲ ့၊
ဒီ အခ်ိဳးေတြ၊ ရိုးလွပါရဲ့။
ေဟာ..ေနာက္ထပ္ရမယ္။.ဒီ တစ္ခ်က္ေလး အပို။

မသဒၶါ (၁၂။၁၀။၂၀၀၇)