ေတာင္ကုန္းေပၚက၊ ခရုပတ္ေတာလမ္းကေလး။

ေတာင္မို ့ျမင္ျမင့္။
တိမ္တံတိုင္းဆင့္
ပရြက္ဆိတ္လမ္းျဖဴျဖဴ၊
ျမက္လွ ြာစိမ္းစိမ္း။
နွင္းေငြ ့မွဳန္တ၀ါး
ျမဴပု၀ါၾကား။
ေအးစက္သစ္ရြက္ေျခာက္
ႏွင္းရည္ေသာက္ေန
အမိုးေနတဲ့ေတာင္ေပၚေျမ။

ေတာင္ယာေတာတန္း
စိမ္းစိုလန္းလ်ွက္။
ဌက္ေပ်ာေတာပ်ိဳ
သားတက္စိုလ်ွက္
ငယ္ေမြးဌာနီ
ေပ်ာ္ရပ္ဆီမွ
အေ၀းကြဲေရာက္။
ဖိုးမူတေယာက္။
အျမဲတမ္း၊
လြမ္းေသာကေရာက္တယ္။
အိမ္မက္ထဲေတာင္၊
အခုျပန္ခ်င္တယ္။

ငယ္ရြယ္ဘ၀
ရြာလည္မွ၊ ေက်ာင္္းကေလး။
စာအံသံေပး။ ဓမၼေတးဆို
ခေလးမ်ားရဲ့ အနာဂတ္။
ေပ်ာ္ရြွင္စိမ္းစို၊ လတ္ဆတ္ခဲ့။

ခုေတာ့ေလ။
ေကာက္ေကြ ့ေတာလမ္း။
ျမက္ၾကမ္းရွည္ ဖုံးလွ ြြမ္း၊
ဖုန္းဆိုးတန္း ျဖစ္ေန။

က်ြန္းအိမ္တိုင္ညိဳ၊
မီးေလာင္ငုတ္တိုျဖစ္၊
လူသူမရွိ။ ရြာပ်က္ခဲ့ဲျပီ။
စစ္တပ္၊ သူပုန္စီးတဲ့ည။

ခေလးငယ္မ်ား…ငယ္အိမ္မက္
ျပိဳပ်က္လြွင့္စင္္၊
ဒီ ခရုပတ္လမ္းကေလးေပၚတြင္။

ေတာင္္ယာလယ္ပ်က္။
ထြန္ယက္မဲ့ သူမရွိ။
အသက္ေဘးထိ.ရြာေျပာင္းေျပးမိ၊
စစ္ရွံဳးခဲ့သည့္။ ကရင္ျပည္နယ္၏
ေတာင္ေပၚရြာ.
ခုမ်ား အမိုးရယ္..ဘယ္ဆီမွာ။

မသဒၶါ (၁၂။၉။၂၀၀၇)