ကုန္လြန္တဲ့ႏွစ္ (၂၀ ) သို ့ ျခေသၤ့လည့္ျပန္..ရိုင္းေနဆဲ ကာရန္။

ဘဝဆိုတာ.ကန္ေပၚကေရတပြက္
သစ္ပင္ေပၚက စိမ္းသစ္ရြက္..
တေန ့မွာ ေပ်ာက္ဆံုး..
ဖုန္မွဳန္ ့ေတြလို ေလမွာဝဲ.
မ်က္စိတမွိတ္ကေလးသာ
ဇရာနဲ့ မရဏ..
အႏွစ္ (၂ဝ ) ဆိုတာတခဏ။

လူသားဘဝ.မတရားတာမၾကိဳက္.
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ေၾကာ့ကြင္းတိုး..
လြတ္ေအာင္ ရုန္းခုိက္။
လြတ္လပ္ေရးသို ့ အေျဖတခုရွာ..
ဆယ္စုႏွစ္တိုင္းက..ေတာ္လွန္ေရးပြဲ..
၈၈၈၈ က ဂႏၶ၀င္ဘဲ။
တျပည္လံုး အုန္းအုန္းၾကြက္..
တပါတီ စံနစ္ကိုျဖဳတ္ခ်ခဲ့။

အျပစ္မဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား..
ပန္းကေလးကိုတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
ကန္ ့ေကာ္ပန္းေတြ..ေသြးအလိမ္းလိမ္း
စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြ..ေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဘန္ဒါရြက္ေတြ..ေသြးအလိမ္းလိမ္း။
အာဏာရွင္ စစ္လူ..
နိူင္ပြဲသိမ္း လူမဆန္သူ။

ဒါးဒါးခ်င္း၊ ဒုတ္ဒုတ္ခ်င္း
သမဂၢကို ဗံုးခြဲ ရွင္း။
ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ ပစ္တဲ့ စစ္တပ္
အခု ျပည္သူ သတ္လာတာ. ႏွစ္ (၂ဝ)
ဘုန္းၾကီး သတ္လာတာ. ႏွစ္ (၂ဝ)
မုဒိန္းေတြ က်င့္လာတာ ႏွစ္ (၂၀)

ဒီႏွစ္ (၂၀) ကိုျပန္ၾကည့္..ျပၾကည့္ပါ။
ဘာေတြ တိုးတက္လာတာ ရွိသလည္း..
တႏွစ္ျပီးတႏွစ္..ငရဲခန္းဝ ဆီ..
ေလွခါးဆင္းတထစ္ျပီး တထစ္

ကဲကဲ ..စစ္တပ္..မင္းတို ့လည္းစာတတ္..
တနပ္စားဘဲ မင္းဘ၀ၾကည့္..
ေျမးျမစ္ေတြ..အဆင့္ထိ မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား..
ဆံုးျဖတ္သင့္ျပီ။
ဘယ္ဘက္မွာ မင္းတို ့ရပ္မည္။

စစ္သည္ (၅)သိန္း..
ရမဲ့ ထိပ္ဆံုးက ေခါင္းေဆာင္ေနရာ..
ေကာင္းစားမဲ့ ခိုးရတဲ့ ေနရာ..
လက္ခ်ိဳးေရ လူ ၁၀၀ ေတာင္ မရွိတဲ့ အခါ..
အဲဒီထဲ မင္း ပါ မွာေသခ်ာလား..
မင္းပင္စင္မယူမွီ မျပဳတ္မွာေသခ်ာလား။
မင္း မေသခင္..အျပစ္ရွာေထာင္မက်မွာေသခ်ာလား။

မတရားမွဳနဲ့ ရတဲ့ေငြ..
သူတပါးရဲ့ က်မ်က္ရည္.
ကံအျမင့္မွာ..ရက္စက္သူ..
ဘယ္သူ..ဘယ္လို..ေကာင္းစားစား…တသက္မခံပါဘူး.

တဘ၀ စံဘ၀..
သားစဥ္ေျမးဆက္ အရွက္ရ။
မေသခင္..ဘယ္ေလာက္စားနိုင္မလည္း။
မေသခင္..ဘယ္ေလာက္ၾကြားနိုင္မလည္း။
မေသခင္..ဘယ္ေလာက္သတ္နိုင္မလည္း။

အလွည့္က်မွ..မငိုနဲ ့
တူေသာအက်ိဳးေတြ..တန္ျပန္သက္ေရာက္.
တေန ့မွာ..မင္းလည္း ဘ၀ေပ်ာက္မယ္။
ေကာင္းစိတ္ကိုေမြး..ေကာင္းမွူေလး လုပ္ပါေတာ့
စစ္သားေသ..ငရဲဘဲ လားရာေပါ့။
ေနရမယ္ အ၀ီဇိမွာ..ရာသက္ပန္။

မသဒၶါ (၈။၅။၂၀၀၈)