လင္းလက္ေတာ့မဲ့မိုးေသာက္ေ၇ာင္နီ..ၾကက္ဦးတြန္သံနဲ့ တဖန္နိုးထမဲ့ ဗမာၿပည္။

ေနၿခည္အလာမွာ.. နွင္းေငြ့ေတြေပ်ာက္
လမင္းအသာမွာ.. ၾကယ္ေရာင္ေတြေပ်ာက္
မွန္ကန္မွဳရ့ဲေအာက္မွာ..
လိမ္ညာမွုဳဟာ တေၿဖးေၿဖးအေရေပ်ာ္က်ဆင္း
ဆိတ္သားေရမလံုတလံုေအာက္က ထင္ရွားလွတဲ့ဆင္ေသ။
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေပၚလာတဲ့..သူတ္ို့ရဲ့ ပုပ္အက္အက္ ဂုဏ္သေရ။
ဒင္းတို့ေၾကာင့္ရာဇ၀င္ေပၚမွာ...ဗမာေတြဂုဏ္ငယ္ေန။

အလင္းနဲ့အေမွာင္..အၿဖဴနဲ့ အမည္း
ယွဥ္တုမနိွဳင္းသာတဲ့ စြမ္းအား
ပတၱၿမားမွန္ရင္နြံမွာဘယ္မညစ္..
ေကာင္းၿခင္းရဲ့ ဂုဏ္အဂၤါ..ေကာင္းသူမ်ားသာနားလည္
က်ြဲပါးေစာင္းတီးရင္..နားၿငီိးရံ့ုသာဘဲရွိ
ပုဆိုးၿခံဳထည္းကလက္သီး
ဘယ္ေလာက္ဟိတ္ဟန္ၾကီးၿပၿပ
ေၾကာက္ၾကစရာမလို
ခ်ီးမြမ္းလည္းခုနွစ္ရက္၊ ကဲ့ရဲ့လည္းခုနွစ္ရက္၊
အသံကေလးဘဲပါတဲ့....အဆန္မဲ့ဟန္ၿပသၾကၤန္အေၿမာက္
ဒို့မ်ားေတာ့ ေၾကာက္မယ္မထင္ၾကနဲ့

ေရာင္းရင္းတို့ေရ..
ေခြးေဟာင္တာေတြ..အခ်ိန္ကုန္ခံထၾကည့္ဖို့ကိုမလိုပါဘူး။
အမွန္လမ္းကို ေၿဖာင့္ေအာင္သာ ...ဒို့ဆက္သြားၾကစို့ရဲ့။
ေဟ..လာ ေမာင္ရို့...၀ါး

သဒါၶ