Wednesday, November 5, 2008

သိုရင္းလက္ဖ်ားေပၚက ကြမ္းေသြးရဲ့က်ိမ္စာ


လြဲမွားတဲ့မာန.ေမာက္မာတဲ့ေမာဟ
ငါကြ ဟဲ့ငါ..ငါသာ အသိ
ငါနဲ့ငါသာႏွိဳင္းစရာမရွိ
က်ြဲေျခရာခြက္ရွိဖါးသူငယ္။
အေျပာက်ယ္ပင္လယ္
မျမင္မသိတယ္။

ေမာ္ၾကြားတံခြန္အတုမရွိ။
ေကာက္ရိုးပံုေစာင့္ေခြး အစြမ္းနတၳိ။
အူသာအူ.လူကမေလးစား
လည္လြန္းေသာဘီး၊
ခ်ီးသင့္မွာ သတိထား။

ပုဂံ နန္းရင္ျပင္ထဲ.
ေမာက္မာစြာ ေစာ္ကားခဲ့တဲ့ သီဟသူ
တေန ့မွာ တူေသာ အက်ိဳးျပန္ယူလွဲ ့
ၾကီးသူအေပၚ ဂါရဝမရွိခဲ့.

ရာဇသၾကၤန္ရဲ့ ဖ်င္သိုရင္းလက္ေပၚ
တၾကိမ္တစ္ခါ သာေထြးတဲ့ ကြမ္းေသြး။
တရံေရာအခါ.
ဒါ..ေသြးေၾကြးေဟ့ ေသြးေၾကြး.

စိမ္ေခၚရင္..ဘယ္သူဘြာမခတ္.
နန္းရင္ျပင္က စတဲ့ဇာတ္..
ဆင္ေျခေထာက္ေအာက္မွာ
ဘ၀ အဆံုးသတ္တယ္။
ကြမ္းေသြး တစက္ ရဲ့တန္ဖိုး
ေသြးစက္နဲ ့ ျပန္ဆပ္ခဲ့တယ္။
ေမာက္မာသူ သီဟသူငယ္။

မသဒၶါ (၁၁။၀၄။၂၀၀၈)

1 comment:

Anonymous said...

မႀကီး ကဗ်ာေလးကေရးထားတာ ခံစားမူ အသက္၀င္တယ္၊ ကဗ်ာေတြမ်ားမ်ားေရးႏုိင္ပါေစလုိ႕

 
/* EOT ----------------------------------------- */