ဘာမထီ..အာဇာနည္...စာဆိုစစ္သည္

ငယ္စဥ္ကတည္း က
သူ့ကဗ်ာမ်ား တေၾကာ္ေၾကာ္.
ေအာ္ဆိုရင္း ေပ်ာ္ခဲ့ၾက..
ခေလးေတြကိုခ်စ္တဲ့..ဒီစာဆို..
ကဗ်ာေရးတဲ့…ဘအုိ

ကိုယ္အရြယ္ မေရာက္တေရာက္
သူ့စာေပပြဲ ေတြကိုေရာက္...
မေတာက္တေခါက္ ကဗ်ာဆရာမ
နားမလည္တာေတြ ေလ်ွာက္ေမး.
သူေဆြးေႏြးေပးတဲ့ ပညာ.
အခုတိုင္.ကိုယ္ ့နွလံုးသားထည္းမွာ။

၂၀၀၇ အမ်ိဳးသားေန ့မွာေနာက္ဆံုးေတြ ့ခဲ့ရ
ဗမာတမ်ိဳးသားလံုး အတြက္..
ဘ၀ကိုသူ စေတးေပးဆက္
ေထာင္ထြက္ဒီစာဆို…
ေလးစားရတဲ့..ဘအို

ေနအလာ..ေၾကြရွာတဲ့နွင္းၿဖဴစက္..
ေလအၿဖာ..လြင့္ရွာတဲ့ေ၇ြေယာ္ရြက္..
ေဆးလိပ္ကေလးလည္း.တို..
ေန ကလည္း ညိဳ
ဂုဏ္ၿပဳ ဆိုကာ..
နွဳတ္ဆက္ လိုက္ပါရဲ့
ကဗ်ာစစ္သည္ ဘအို..
ေကာင္းရာသုဂတိလားေစလို။

မသဒၶါ (၂၀၀၇)
ေလးစားရပါေသာ..ဆရာၾကီးဦးတင္မိုး သို ့.


ဒီကဗ်ာကို ဆရာၾကီး ဆံုးတဲ့ အခ်ိန္ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္က ေရးခဲ့တာပါ။ ဆရာၾကီး အမွတ္တရ က်န္ရစ္သူ မိသားစု ထံ ပ္ို ့ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္အေနနဲ့ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ.