သနပ္ခါးမွဳန္တေရးေရး..အမိေျမလွပေရးသို ့

မင္းမဲ့ တိုင္းျပည္ မျဖစ္ခ်င္ေပမဲ့
မင္းယုတ္ေတြ တိုင္းျပည္
စိုးမိုးေနတာကဆိုးတယ္။

မင္းရွိရက္..တရားပ်က္ေနတာမို ့
ဒို ့တေတြအားလံုး ေရနည္းငါးေတြ။

ဆူပူတာ မျဖစ္ခ်င္ေသာ္လည္း။
မငိုတဲ့ ခေလး နို ့မ၀နိုင္ဘူး။
မညူမစူ..မေပးခ်င္တာက အာဏာရူးေတြ။
ေသတာေတြ မျမင္ခ်င္လည္း.
မ်ိဳးတုန္းျဖဳတ္ေနတာက
သူယုတ္မာ..လက္ခ်က္ေတြ။

ငိုတာေတြ မၾကားခ်င္လည္း
ျပည္သူကိုႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္းေန။
ဘယ္က ပါးကြက္သားၾကံ့ဖြတ္ ကေလကေခ်။

ဒီေျမ.. ဒီေလ..ဒီေရ မွာ..
ဒို ့တေတြ အတူေနထိုုင္ခဲ့
ေအးအတူပူအမ်ွ ေ၀မ်ွစားခဲ့
ဒို ့အားလံုး တိုင္းရင္းသားေတြ။
ဗမာမို ့ ဒို ့တေတြ တမူးပိုမရွဴပါဘု
ရူးသြပ္မိုက္မဲသူေတြရဲ့ ေသြးထိုးေလ..
ေမာင္နွမေတြ..နားမေယာင္ၾကနဲ ့
ႏြားကြဲရင္..အခ်က္ဘဲ
က်ားက အဆင္သင့္သြားျဖဲေစာင့္ေန။

ညီညြတ္စြာ..ဒို ့အားစု..
ပင္လံုေျမက စာခ်ဳပ္၊ ဆက္လက္ခိုင္ျမဲေစ။
ေရွ ြရည္စိမ္အတု။ လြတ္လပ္ေရးကင္းမဲ့ေနမွဳ
အားလံုးသတိခ်ပ္။ တြဲလက္ဆက္ ခိုင္မာျမဲေစ။
မ်ိဳးမပ်က္ခ်င္တဲ့ ဟသၤာကိုးေသာင္း.
ကိုယ့္စြမ္း ကိုယ္ယံု။ သစၥာပံုေစ။

တူတူတြန္းလွန္တဲ့လက္။
စိတ္ဓါတ္အား…တုိက္စားမဲ့ မိုးေရ။
ေတာင္ၾကီးဘယ္သို ့ပင္..ခိုင္ေသာ္ညား..
တေန ့မွာေျမမွဳန္အျဖစ္သက္ေသ။
အားလံုးညီမွဳ။ သက္ေသျပဳ
အနာဂတ္အတြက္..ဘိ္ုးဘြားအေမြ။

ျမန္မာေျမကို ေသြးသစ္ေလာင္း။
အာဏာရွင္ရဲ့ .စံနစ္ေဟာင္း။
အျမစ္မခ်န္။ ဒို ့စုေပါင္းေတာ္လွန္။
မနက္ျဖန္ဟာ..ေအာင္မွာမလြဲ။
ခ်စ္ေသာ..အမိေျမ
သနပ္ခါးလိမ္း။ ျပန္ပန္းပန္ေစ။

မသဒၶါ (၁။၁။၂၀၀၈)