ေဆာင္းယြန္းလ၏.သစၥာ

မိုး၀ႆန္လြန္.. ေဟမာန္က်ြံ ့လ
ႏွင္းပြင့္စတို ့..ေ၀၀ဲ့လြင့္က်
ေဆာင္းယြန္းလ။

တိမ္သားကင္းစင္..အာကာျပင္၌.
စင္ၾကယ္ေသာ္တာ..ရြန္းလက္လွပ
ေဆာင္းယြန္းလ။

သာသနာ့ေသြး..ေျမစေတးခဲ့
လူထုအသက္..ျပဳန္းေက်ပ်က္ခဲ့
တလျပည့္ေပ်ာက္..မေမ့ေပ်ာက္ျပီ.
ဂုဏ္ျပဳအမ်ွ..ေ၀တမ္းတသည့္
သီတင္းက်ြတ္စ..လျပည့္ည။

ဆီမီးေရာင္မွိန္.. ဘာသာေပ်ာက္ဆံုး..
အေမွာင္ဖုံးေန..ဗမာျပည္..
လြတ္လပ္ခြင့္ရွံဳး..လူလံုးမလွ
နိမ့္ဘ၀ေတြ…..ဗမာျပည္..
သယံဇာတ..ေပါၾကြယ္၀လည္း.
က်ြန္ျဖစ္ရေန.. ..ဗမာျပည္..

ေၾကာက္ရင္ကလြဲ..ရဲမွမင္းျဖစ္.
ငံုခံမလား…မင္းစဥ္းစား..
ေသရင္ေျမၾကီး..ရွင္ေရြွထီးမို ့
ၾကိဳးစားစို ့လား..ဒို ့ မနား..

ပန္းတိုင္လိုခ်င္..လမ္းကိုထြင္.
မိုးယံေဖါက္ခြင္း…ရဲရင္ ့ျခင္း..

တဖန္ၾကိဳးစား..မနားမေန..
တဗိုုလ္ေသရင္..တဗိုလ္တက္
ခရီးဆက္ၾက..ေတာ္လွန္မွ..

ဂတိသစၥာ..သံဓိဌာန္ျပဳ..
အသက္ေသေသ..အေရခန္းခန္း.
စေတးအသက္..မေပးဆက္က
ဘယ္မွာမရ..လြတ္လပ္ဘ၀။

ဒီေတာ္လွန္ေရး..ငါ့ရဲ့ေသြးေျမ
စေတးေစျငား..မေဆြးမနင့္
ဆက္တိုက္ရစ္ေလ.
လြတ္လပ္ပါမွ အမ်ွေ၀။

ျပည့္ေဘာ္သာည ..ဒီေဆာင္းယြန္းလ.
သစၥာမွ်သည္။
ေအာင္ပြဲဆီသို ့..ဆက္ေလ်ာက္စို ့

မသဒၶါ (၁၁။ ၃။၂၀၀ရ) ..ေမာင္ေလးေဆာင္းယြန္းလအတြက္