မီးကိုၿငိမ္းသတ္မဲ့…ေရ..

တရွဳးမူးထိုးနဲ ့..နာၾကင္အခံခက္..
မ်က္လံုးမ်ားကို…စံုလံုးကန္းနိုင္ေစ
ေဒါသဆိုတဲ့..မီးေတြ..

အာသာတတ္မက္..လိုခ်င္ဆႏၵအတြက္..
ေစတနာကြယ္ဖံုး..ေမတၱာကိုသုန္းေစ
ေလာဘဆိုတဲ့..မီးေတြ

တုန္ရီခႏၶာ..အေမွာင္ပိတ္ဖံုး
စိတ္နွလံုးမ်ား…ကိုၾကြမ္းေလာင္နိုင္ေစ
ေမာဟရဲ့…..မီးေတြ..

ရင္မွာဒိတ္ဒိတ္.. ေသြးေၾကာထဲပူေလာင္
ဆားငံရည္..ေသာက္မေၿပနိုင္ေအာင္
ရာဂရဲ့..မီးေတြ

လူသားေတြဘ၀ထဲ..ေလာင္တညီးညီးနဲ ့မီးမ်ား.
ေနဆယ္စင္းထက္အရွိန္ၿပင္း..
အသိဥာဏ္မ်ားကို..အရည္ေပ်ာ္
ၾကင္နာ..စာနာၿခင္းမ်ားကိုၿပာက်အသြင္ေၿပာင္း
နိဂံုးခ်ုဳပ္မွာ..အသဲနွလံုးမဲ့သူအၿဖစ္..
၀ဋ္ဘ၀ႏံြေတြၾကား..နစ္ၿမဳပ္ခဲ့ရၿပီ။

ေအးၿမမဲ့ေရစင္စက္..ဘ၀အတြက္အေၾကြးဆပ္ဖို ့ရွာေဖြ..
ဘယ္မွာလဲ…ေရ..

ေတြ ့ခဲ့ၿပီ..အခုေလ..
ေမတၱာ....ဆိုတဲ့ေရစင္ေအးေတြ..
သစၥာ ဆိုတဲ့ေရစင္ေအးေတြ.
ဂရုဏာ...ဆိုတဲ့ေရစင္ေအးေတြ
မုဒိတာ...ဆိုတဲ့ေရစင္ေအးေတြ.
ခႏီ ၱစ...ဆိုတဲ့ေရစင္ေအးေတြ.
ေလာကရဲ့..
အမွန္က္ိုသိၿမင္..ဓမၼ၏ ရိပ္၀ါသေအာက္..အလင္းေရာက္ခဲ့ရၿပီ။
အရွင့္၏ဆိုဆံုးမမဳွတရားေအာက္..မိုက္မွားခဲ့ဘူးသူတေယာက္၏
ေက်ာက္သားပကတိနွလံုးသားအစဥ္..ပိုးၾကိဳးမွ်င္ကဲ့သို ့ေပ်ာ့ေၿပာင္းခဲ့
ဘ၀သစ္စခဲ့ရၿပီ..

ေက်းဇူးပါ..ဗုဒၶအရွင္..

မသဒၶါ (၆။၇။၂၀၀၇)