ဒိုင္းဒိုင္း နဲ့ တဒက္ဒက္..
ပစ္ေနတဲ့ လက္နက္..
ကိုယ္ကလြဲ..ေခါင္းကိုေတာင္မယံု..
မိမိသာလွ်င္ျပည့္ဝတဲ့ ပံု..
ဟိုေရး ဒီေရး ပေရာဂ်က္..
မယားစားဖို ့ဘဲ ဘတ္ဂ်က္..
ဆင္ဖမ္းမယ္..က်ားဖမ္းမယ္
လမ္းျပမယ္..ဦးေဆာင္မယ္..
ထပ္ျပန္လဲလဲ..ေလလံုးထြားဆဲ
တကယ္က်..
နယ္စပ္ေတာင္ မေက်ာ္ရဲ..
ကိုယ္သာဘဲ မွန္.
သူမ်ားဆို လက္ညိွဳးထိုးျပန္..
သူမ်ားေျခေတြနင္း..အတၱ မ်ားေနျခင္း.
ငါသာ ေခါင္းေဆာင္...
နံမည္ယူခ်င္ မ်က္ႏွာေျပာင္..
ေသစရာရွိရင္..မ်ိဳးဆက္သစ္..
စစ္တလင္းမွာ ထိ္ုးေၾကြး.
ေခါင္းေဆာင္ေသြးမရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္.
အေရွ ့ဆံုးေတြမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္..
ေယာက်္ားအစစ္.. ဆိုုရင္..
ပါးစပ္နဲ ့ေသနတ္မပစ္.
တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာျပီးမခ်စ္။
ေလေတြကို ေလ်ွာ့..
အားတင္းပါေတာ့..
နိုးၾကားပါေလာ့
စည္းလံုးပါေတာ့
ခြပ္ခ်ိန္ တန္တဲ့ ဥေဒါင္း
ေတာင္ပံ မေညာင္းေစခ်င္..
တိုက္ပြဲ၀င္ တိုက္ေမာင္းဒူဒူ..
ခြပ္လိုက္ၾကပါစို ့ ညီညာတူ။
ဒါမွသာ..သတၱိနဲ ့လူ။
မသဒၶါ ( ၆။၁၁။၂၀၀၈)
Rest of your post
Thursday, June 12, 2008
ပါးစပ္ ျမည္.ေသနတ္။ အားျပတ္ေနတဲ့ေဒါင္း။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Nice poem......
representing current strategies that never work over the past 20 yrs...
Warm Regards,
M.Y
Post a Comment