ေလးျမွားတစ္စင္းနဲ့ အနုပညာသည္။ ေခါင္းမငံုမဲ့ ဘေလာ့ဂါစစ္သည္။

ေသနတ္ပစ္တတ္မွ..
လူသတ္တတ္တာ မဟုတ္

ဓါးနဲ့ ခုတ္တတ္မွ..
လူသတ္တတ္တာ မဟုတ္

ဒုတ္နဲ့ ရိုက္တတ္မွ..
လူသတ္တတ္တာ မဟုတ္။

ဓါးနဲ ့သတ္ပေစေလ။
တစ္ခါဘဲေသမယ္။
ဂုဏ္သိကၡာေသ သူ ့တေဆြလံုးေၾကမယ္။
ဓါးသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္
ဓါးသြားထက္ လ်ွာသြားကထက္
ဒါ မီဒီယာ လက္နက္၊ ေပါ့ပ်က္ပ်က္မထင္နဲ ့
တေယာက္စကား တစ္ေယာက္နား.
မေကာင္းေသာသူ .လူယုတ္စာရင္းသြား
လူနဲ ့ ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း.
လိမ္ညာဝါ ျဖီး၊.တနပ္ခ်ည္းသာ
ေရေပၚကဆီ ေရနဲ ့မေရာသာ။

လက္နက္ျပစား သည္းခံနိဳင္တုန္းခဏ
တရားဥပေဒမမွ် တေန ့ေတာ့ ဆြဲခ်။
အေပၚမွာ တသက္လံုး မေကာင္းသူ ဘယ္သူရွိဖူးသလဲ။
ေအာက္မွာ တသက္လံုး ေကာင္းသူ ဘယ္သူေနရမလဲ။
သစ္ငုတ္ျမင့္တံု ျမက္ျမင့္တံု။
အာဏာရွင္ အညာစကား ဘယ္သူမယံု။

ဘေလာ့ဂါစာေရး...ဘာျဖစ္ေသးသလည္း။
ျမင္တာေတြ ပကတိေရး..
မွင္မရွိ...ေသြးနဲ့ဘဲ ေရးရပေစ။
ေရွးလူေတြေရးခဲ ့၊ ဒို ့ေလ့လာခဲ့ လူ ့သမိုင္း။
ဒို ့တေတြလည္းေရးမဲ့၊ ဒို ့ေခတ္ရဲ့ ဒို ့သမိုင္း
အမွန္ကို ထုတ္ေဖၚေျပာ ဘယ္သူ ့ကို ေၾကာက္ရမလဲ။

ပါးစပ္ေတြပါတယ္…ေအာ္ၾကဖို ့
မ်က္စိေတြပါတယ္…ျမင္တတ္ၾကဖို ့
နားေတြပါတယ္ ..ၾကားၾကဖို ့။
လက္ေတြ ပါတယ္…ရုန္းကန္ၾကဖို ့။
ေျခေထာက္ေတြပါတယ္ သြားလာၾကဖို ့
ဦးေဏွာက္ေတြပါတယ္..ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ၾကဖို ့

အသိဥာဏ္လြတ္လပ္ခြင့္ လူသားမွန္ရွိသင့္။
အေတြးအေခၚလြတ္လပ္ခြင့္ ႏြံ ့မွာမနစ္သင့္။
ေရးသားထုတ္ေဖၚလွစ္ ေမြးရာပါ အခြင့့္။

အနုပညာ ကေလာင္တစင္း..
အာဏာရွင္ရဲ့ လွိဳင္းေလွတြင္း..
ရုန္းရင္း ကန္ရင္း..နစ္ရမွာလား.
စိတ္ဓါတ္သည္သာ အင္အား.
ငါသည္ ဘေလာ့ဂါ ေနဘုန္းလတ္
“ ငါ့ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အႏုပညာ
ဘယ္ေတာ့မွ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ မရဘူး . .
လူကိုသာ အက်ဥ္းခ်လို႔ ရခ်င္ရ၊
စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အႏုပညာကို. အေသသတ္လုိ ့မရ"

ဦး၀င္းတင္လို ႏွစ္ (၂၀) ေထာင္ထဲ
ငါ့ မေနရဲဲဘူး ထင္လား.
မင္းကိုနိုင္လိုဘဲ
ငါ့ေသြးမရဲဘူး ထင္လား.

ရြဲ ့ေနတဲ့ျမင္ကြင္း
ပဲ့ေနတဲ့ ျမန္မာ့သိကၡာ
ဖြဲ ့ျပခ်င္တဲ့ သံစဥ္ေတြ
ရင္ဘတ္ထဲ မ်ိဳခ်..
ျပတ္တဲ့ ဂစ္တာၾကိဳးစမ်ား
လြန္းတင္က်စ္ျပီး ေလးၾကိဳးျဖစ္ခဲ့တယ္။
အနဳပညာ ေလးျမွားလက္နက္
ငါ တတ္ဆင္ထားတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္.
ဘယ္ေတာ့ မွ လက္မေျမွာက္ဖူး
တေန ့ေန ့ တခ်ိန္ခ်ိန္
ငါ့လက္က ေပ်ာက္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ ့ေတာ္.
ဒီမိုကေရစီနဲ ့ ျပန္ေခါင္းေမာ္ေစရမယ္။

မသဒၶါ (၁၀။ ၁၁။ ၂၀၀၈)
ေမာင္ေလး ဘေလာ့ဂါ ေနဘုန္းလတ္သို ့။ အားမငယ္နဲ့ေမာင္ေလး..ေရာက္လုနီးျပီ ပန္းတိုင္ဆီ။