ေဆာင္းခိုဌက္မ်ားရဲ့အၿပန္လမ္းဆီ

ေမြးရပ္ေျမက ခြဲခြြြါ…
ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ..
ေတာ္ရာမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ အေမ့သမီး
ေ၀းတရပ္ျခားမွာ.. ၀မ္းစာ ရွာခဲ့ရ..
အသည္းမာတယ္လို႔.. မထင္ပါနဲ႔.. အေမ။

စရိုက္ေတြ ျခား..
ေရေျမေတြ ျခားတဲ့အရပ္ မွာ
ကိုယ့္ေျခေပၚ ကိုယ္ ရပ္ဖို ့အေရး
တေန႔ ကို..အုတ္တလံးု စိီ…စီ..
သား ေရာမျပည္ႀကီး တည္နိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

ေဆာင္းေဟမႏၱ.. သမယ….
၀င္ရိုးစြန္းက ဌက္မ်ား၊
ေႏြးေထြးျခင္းရိွရာ ေဒသ…
ရွာေဖြေနၾကၿပီ..
တေဆာင္းခိုရဖို႔…ဆီ။
ဇာတိပုည.. ဂုဏ္မာန နဲ႔
သာသနာ အေရာင္လင္းတဲ့ေနျပည္။

တမ္းတ.. ေမ်ွာ္ကိုးရင္း
ရိုးသား တဲ့ ဗမာေတြ..
ၾကိဳးစား တဲ့ ဗမာေတြ..
နိုးၾကား တဲ့ဗမာေတြ..
ေ၀းေနကာ မွ ပိုပိုကာလြမ္း..
သမီး ျပန္လာစမ္းခ်င္။

တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္..
အေမ့အိမ္ ျပန္ေရာက္နိုးနိုး..
အိမ္မက္ ရိုးရိုးကေလး မက္ေပမဲ့..
တကယ့္ကို လြမ္းဆြတ္ရတဲ့ က်မ..
ေရႊျပည္ေတာ္ရယ္…
ေမ်ွာ္တိုင္းလည္း ေ၀းပါေပါ့

ေ၀ဟင္ဆီ ပ်ံသန္း
ဒီေဆာင္းခိုဌက္ မ်ားရဲ့ အျပန္လမ္း
ေမာ့ေငးၾကည့္ကာ..
ရင္မွာတမ္းတ က်မ လြမ္းရေပါ့..
ေနျပည္ေတာ္သ႔ို.တစ္ေခါက္ဆီ..
ျပန္ေရာက္ခ်င္စမ္းသည္။

မသဒၶါ (01/30/2007)